بُوہے تے سیلاب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ۔ | شاعر: حسن اخترؔ

بُوہے تے سیلاب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

رُڑھ چَلیا پنجاب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

ماواں دے نال بچے رُڑھ گئے، گاواں دے نال وچھےرُڑھ گئے

بِپھر گیا ای چناب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

کوئی نہ ویکھے حال اساڈا، رُڑھ گیا سارا مال اساڈا

کِتھے نیں ارباب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

ڈھور ڈنگر اناج گیا ای، دِھی دا سارا داج گیا ای

رُڑھ گئے اسباب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

بیڑیاں آلے ڈاکو بن گئے، قینچی، چھریاں چاقو بن گئے

لتھ گئے نقاب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

کوئی ایتھے مارے ڈنڈے، کوئی ایتھے شاپر ونڈے

ڈاہڈا حال خراب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ

ہر پاسے خوشحالی ہووے، کھیتاں اچ ہریالی ہووے

وسدا رہے پنجاب وے مُلّاں، دے مسِیتی بانگ